این احمدی نژاد، آن احمدی نژاد نیست؟!
مطلبی از دوست خوبم سینا ربیعی
به بهانه برگزاری میتینگ 100 هزار نفری در ورزشگاه آزادی بر آن شدم تا مطالبی هر چند تکراری را که قلبم را به درد آورده است به نگارش درآورم.
چند وقت پیش تصویری از آقای احمدی نژاد در یکی از سایت ها دیدم که آقای احمدی نژاد را به لحاظ گذران عمر و ظهور محاسن سفید بر چهره اش مورد توجه قرار داده بود. در ابتدای امر قدری ناراحت شده و گفتم سیاست چه کارها که با آدم نمی کند. اما با قدری تأمل احساس کردم که تغییر علاوه بر برچهره در رفتار و کردار نیز بوده که حتی مهم تر نیز هست.
فردی که در سال 1384 و قبل تر از آن در دوره شهرداری دغدغه اصلی اش را توجه به مردم و حفظ بیت المال و پرهیز از ریخت و پاش بیان می کرد، هم اکنون و در حالی که مردم جنوب کشورمان زخم زلزله و بی خانمانی را می چشند، ایشان همایش 100 هزار نفری برگزار می کند که برآورد هزینه آن با یک محاسبه سرانگشتی سر به فلک می کشد. براستی این همه هزینه برای چیست؟ آیا ایشان می خواهد از دست اندرکاران تسهیلات سفرهای نوروزی تقدیر کند، اگر چنین است چه لزومی دارد همگی در یک استادیوم جمع شده و مسافت طولانی را برای حضور در آن طی کنند، هزینه رفت و برگشت و اسکان و... بهتر نبود به شیوه های دیگری از این افراد زحمت کش که شایسته تقدیر نیز هستند، تقدیر می شد؟ مگر اینکه مقصود چیز دیگری باشد؟!
با خود می گویم چه شده است شخصی که در دوران تبلیغات ریاست جمهوری اش عنوان می کند« بروشور تبلیغات پس از مطالعه در اختیار دیگران قرار گیرد تا هزینه اضافی را متحمل نشود» به یکباره تن به چنین بذل و بخشش و ریخت و پاشی می دهد، چرا در دوران تصدی و صدارت اش اختلاس 3000 میلیاردی رخ می دهد و هزاران چرای دیگر. با خود می گویم نه این احمدی نژاد، آن احمدی نژاد نیست و به جز چهره اش خیلی چیزهای دیگر نیز تغییر کرده است. زمانی مردم و خدمتگزاری برای آنها هدف بود اما حالا ... !؟
خدایا چنان کن سرانجام کار نو خشنود باشی و ما رستگار
پی نوشت (۱)
جشن موسوم به تقدیر از اعضای ستاد تسهیلات سفرهای کشور فردا در استادیوم یکصدهزارنفری آزادی تهران برگزار خواهد شد. مسئولان سازمان میراث فرهنگی برای برگزاری این گردهمایی، از شعار لبیک یا خامنه ای استفاده کرده اند.
چرا در سال ۱۳۸۴، دکتر احمدی نژاد رأی آورد؟
به این سؤال می توان جواب های متنوعی داد. در این نوشته به دنبال
تحلیل های پیشرفته نیستیم؛ فقط به سه مسأله ساده میپردازیم.
ادامه مطلب